Oogcontact Ontmoeting
Een vriendin vroeg me mee naar het Vondelpark (Amsterdam) om daar een oogcontact ontmoeting aan te gaan.
De reden van het event:
“In deze tijden zijn mensen op straat vaak meer online dan in contact met elkaar of zichzelf. Wat gebeurt er bij jou als iemand je lang aankijkt? Word je misschien verlegen, ongemakkelijk, wil je gaan praten of reageren? Wat gaat er allemaal door je heen? We zitten vaak zó vol met verwachtingen van en oordelen over elkaar.
Zeker nu er zo veel gaande is in de wereld: angst, wantrouwen om bedreigd te worden door een onbekende ander. In essentie zijn we allemaal mens, zijn we gelijk, en verlangen we er allemaal naar om gezien en geaccepteerd te worden precies zoals we zijn. Kom je open ontmoeten?”
Als ik over straat loop kijk ik over het algemeen mensen in hun ogen als ze mijn kant op komen lopen, en voel op afstand vaak al aan of iemand open staat voor een knikje of een groet. Dat kleine moment van connectie zorgt al voor waardering voor elkaar. Je ziet elkaar en erkent elkaar middels een groet, connectie.
Alleen als ik heel moe ben, of niet lekker in mijn vel zit of heel onzeker ben, vermijd ik het oogcontact. Echter, het valt me op dat de meeste mensen oogcontact juist vermijden alsof hun leven er vanaf hangt. Het is iets engs geworden. Eerlijk is eerlijk, soms loop ik ook iemand voorbij die ik liever niet in de ogen wil aankijken omdat ik het gevoel heb dat ik anders ineens ergens in een badkuip wakker word met een missende nier, alleen dat is een enkeling. Waarom zijn we zo bang geworden voor elkaar, zo bang geworden voor contact? Terwijl we er juist zo naar hunkeren.
Gezellig, laten we de ontmoeting aan gaan :-)
Eenmaal in het Vondelpark aangekomen bleek het iets park zelf groter dan verwacht. Ik dacht “ik loop gewoon een rondje en dan kom ik ze vanzelf wel tegen”. Dat klopte helemaal. Toen ik na letterlijk een uur wandelen weer bij het begin van het park aankwam zag ik ze in het gras zitten waar ik net overheen had gekeken toen ik aan kwam. Oops, iets later dan gepland, maar wel een onverwachte lekkere wandeling gemaakt.
Er zaten zo’n 15 mensen op een rij met stoelen, kleden of creatieve staplekken waar voorbijgangers tegenover konden gaan zitten of staan om iemand een aantal minuten diep in de ogen te kijken.
De hele dag was ik al moe, en veel in mijn hoofd bezig, echter toen ik tegenover de eerste persoon ging zitten, mijzelf voorstelde, en onze ogen openlijk contact hadden, merkte ik al snel van binnen een rust ontstaan. Alle gedachten kalmeerde en ik begon me echt te focussen op het contact wat we hadden, en de energetische overdracht die plaatsvond tussen ons.
Dit oogcontact heb ik in anderhalf uur tijd met meerdere mensen gehad, en bij niemand was het contact hetzelfde. Bij de één wat langer, bij de ander wat korter. De één voelde heel gegrond en kalm, bij de ander schoten we beide een aantal keren in de lach. Bij iemand anders zag en voelde ik veel pijn, en weer iemand anders voelde heel licht en stabiel. Sommigen werden emotioneel, terwijl een ander steeds wegkeek omdat de focus er niet helemaal meer was.
Bij één vrouw keek ik haar zo diep in haar ogen dat ik mijzelf terug zag via haar ogen. Niet een letterlijke reflectie als spiegel, echter een mentaal beeld dat zij ook mij is. Dat we hetzelfde zijn, ondanks al onze verschillen. Op die manier zag ik mijzelf in haar. Erg mooie ervaring, erg mooie connectie.
Zo zie je, alleen door het oogcontact ontstaat er al een band, waardoor er met sommigen een gesprek op gang kwam, met sommige meteen op “dieper” niveau zoals spiritualiteit en kwantum mechanica (wat ik persoonlijk niet als diep zie, echter voor velen valt dit niet helemaal binnen de norm), en bij anderen bleef het bij stilte. En alles was oké.
Sommige voorbijgangers liepen voorbij met blikken van: “why in the hell zijn die gasten met zo veel mensen een staarwedstrijd aan het houden?!”, wat best grappig was om te zien. Dit zag ik uiteraard op momenten dat ik even pauze nam, de medemensen waar ik tegenover zat hebben mijn onverdeelde aandacht gekregen die ze verdienen!
Één van de mannen waar ik tegenover zat vertelde me: “We zijn vergeten dat we vergeten zijn dat liefde makkelijk is om te voelen voor elkaar”. We hebben het onszelf zo moeilijk gemaakt, dat als we worden herinnert aan het feit dat we middels oogcontact al zo’n connectie kunnen ervaren, we het ons nog steeds niet herinneren.
Door deze ontmoetingen, door deze connectie op te zoeken met elkaar, zullen we het ons weer gaan herinneren, zullen we terugkeren naar onze authentieke zelf, zullen we weer open gaan staan voor elkaar en zullen we weer echt liefde gaan voelen.
Na de ontmoeting met al deze mensen was ik over mijn moeheid heen, was ik innerlijk tot rust gekomen, had ik leuke mensen ontmoet en mee gesproken (soms niet mee gesproken) en vond ik het stiekem jammer dat het afgelopen was.
Events als deze zijn zeker voor herhaling vatbaar, en gaan we ook vaker doen!
Probeer het zelf eens met een vriend(in), je partner of je kinderen! En laat het me natuurlijk weten via de comments hoe deze ervaring geweest is.
(Bronvermelding van het event: Circling Holland)
Gratis e-book
Schrijf je in en ontdek: 5 stappen naar “Ik Ben Awesome!”
Ingrediënten voor een Awesome en Gelukkig leven.
Like de “Ik Ben Awesome” Facebook pagina:
Of deel dit experiment:
Top Brother!
Thanks bro! Leuke ondernemingen zijn dit :-D