Een aantal maanden geleden heb ik meegedaan met een wedstrijd en heb ik een Lifebook Ultimate weekend gewonnen t.w.v. $25.000,- met de oprichters van Lifebook, in hun schitterende mansion in Chicago. Hoe dit zo gekomen is, is HIER te lezen. In deze post wil ik je graag meenemen naar mijn levensveranderende belevenissen in Chicago, en het Lifebook Ultimate programma.

Amerika: Net een film
Aangezien ik nog nooit in Amerika geweest was, was het best bizar om te zien hoe alles er EXACT zo uit ziet als in de films! Van de wegen, reclameborden, donut zaken, eettentjes en bediening, tot aan de belachelijk grote supermarkten en Motel kamers. Ik moest toch wel even grinniken toen ik op mijn Motel kamer zat, er in heel slecht Engels “House keepiiiing.” geroepen werd, er vervolgens twee kleine Mexicanen naar binnen liepen die met handen en voeten wat aan me wilde vragen omdat ze geen Engels praatte, en uiteindelijk maar gewoon gingen schoonmaken.

Een positieve verrassing was de algemene houding van de Amerikanen, super beleefd en service gericht. Elke winkel waar je binnen kwam stond er iemand om je te begroeten, en wilden mensen je helpen met waar je ook maar hulp bij nodig had. Ook in de winkels waar niet standaard fooi (van 15-20%) verwacht wordt.

Time to step up MY game!
Vroeg in de ochtend, voor het programma van start ging, zat ik met één van de deelnemers te praten en uitte ik mijn onzekerheden en wat de ervaring van gisteren met me deed. Hij keek me aan en zei met een duidelijke, en toch liefdevolle, stem: “Weet je, het is allemaal leuk die onzekerheid en dat je je zo voelt, alleen het is tijd. It’s time to step up your game! Niet alleen voor jezelf, maar ook voor ons. We zijn zo sterk als onze zwakste schakel, en we kunnen niet iemand in ons team hebben die ons naar beneden trekt. So, it’s time to step it up!”
Zijn woorden raakte me diep, maar niet op een manier dat ik nog verder in onzekerheid zakte. Zijn woorden werkte inspirerend, en ik was vanaf dat moment vastbesloten er alles aan te doen om onderdeel te zijn van het team!

Ondanks de angsten (en mijn nijging om mijzelf juist op de achtergrond te zetten), heb ik de hele dag mijn uiterste best gedaan om betrokken te zijn, te luisteren, waarde te leveren, en echt aanwezig te zijn in de groep. Mijzelf te laten zien. Het was voor iedereen duidelijk dat zij meer waarde konden leveren aan mij dan ik aan hen, en dat accepteerde ik. Ik was hier om te leren, dus leer het mij maar! Ik stond open, ik was er, kom maar op.
Zo voelde ik me aan het einde van de dag al meer betrokken en onderdeel van de groep, en voelde ik me iets meer op mijn gemak.

De knop ging om: Angstloos en Moeiteloos
Op de laatste dag, na de eerste paar uur weer mijn best gedaan te hebben om mijzelf te laten zien, ging er intern een knop om. Ik hoefde mijn best niet meer te doen.. Geen onzekerheid meer. Geen sociale angst meer. Helemaal geen angst meer! Ik liep daar rond alsof ik thuis was. Lekker eten, beetje chillen, met mensen kletsen, het programma volgen en leren, het ging helemaal vanzelf. Het was me gelukt, ik was volledig onderdeel van de groep en had mijzelf opgetild (met wat hulp) naar de hoge vibratie waar zij op zaten. En wat. Een. Vibratie! Ik was echt in de zevende hemel, en high van de staat van zijn die ik beleefde.

Aan het eind van het programma nam één van de deelnemers, een Chiropractor, me apart om met mijn lichaam aan de slag te gaan en een techniek toe te passen om negatieve geloofsovertuigingen op te lossen. Toen ik op zijn tafel lag, vroeg hij of ik diep in een negatieve herinnering wilde duiken en de pijn op wilde zoeken. “Maak het maar erger” zei hij steeds. Toen ik er diep in zat, pakte mijn nek beet in een specifieke houding, vroeg hij of ik van dit trauma los wilde komen en of ik hem toestemming gaf hierin te helpen. Op het moment dat ik “Ja” zei, drukte hij met zijn vingers diep in mijn nek, en knakte hij iets om waarna de procedure klaar was. Ik ging rustig overeind zitten en werd direct licht in mijn hoofd. Ik voelde een golf van emotie over me heen komen en een energie van me afvloeien, zo mijn lichaam uit. Een diepe huilbui was het gevolg, met gevoelens van extreme dankbaarheid en opluchting. Ik ben rustig een rondje gaan lopen buiten, waarna ik na even bijkomen weer in gesprek ben geraakt met de mede deelnemers.

Aan het einde van de avond hebben ze mij terug gereden naar het Motel, en was het bijzondere Lifebook Ultimate weekend ten einde gekomen.